Ağrı yönetimi, ağrının  patofizyolojik kaynaklarının tanımlanamamasından etkilenen bir konudur. Problem genellikle “interstisyel sistit (IS)” veya “kronik prostatit (KP)” olarak ortaya çıkar. Bu terimler hasta tarafından tarif edilen semptomların klinik yorumunu yansıtır. Semptomlara göre baş şüpheli inflamasyondur. Etkene ilişkin kanıtın keşfedilmesinin ardından sağlanan güvenle kelimenin sonuna “itis” hecesinin eklenmesi akılcıdır.

Güncel tutumlar klinik bilimde “doğrulama” ilkesinin popülaritesini yansıtmaktadır. Bu ilke “Hipotezimin arkasında durmamı ne sağlar?” sorusunu esas almaktadır. Bunun aksine, Karl Popper tarafından savunulan “yanlışlama”da ise “Hipotezimin yanlış olmasına inanmamı ne sağlar?” sorgulamaktadır. 

Doğrulama, inflamatuvar etiketinin kanıt elde edilmeden önce kullanımını kolaylaştırır.

Burada tartışılan hastalıkların tanısı, bilinen bir patolojinin herhangi bir belirtisinin tanımlanamamasına bağlı olarak konulmaktadır. Bu şimdiye kadar tanımlanmamış bir patolojik işlemin daha sonraki keşfini engellemez; günümüz araştırma yöntemleri çok ham olabilir.

Bu nedenle kullanılan terminoloji yanıltıcıdır, ama bilimin azalsa da yine de saygıyla karşılanan bir yaklaşımından kaynaklanmaktadır. Amerikan pragmatist filozofları bir kuramın eğer iflliyorsa doğru olduğunu öne sürmüşlerdir. Günümüzde, kronik pelvik ağrıya yönelik kuramlar işlemediğinden yeniden değerlendirilmeli ve terminoloji ayarlanmalıdır. Yine de, eğer bu süreçte klinisyenler yer alacaklarsa, tanımlarda eski, bilinen terminoloji dahil edilmelidir.

Ele alınan bir grup gerçek hastalık farklı uluslara ait tamamen farklı kişiler tarafından tarif edilen ortak geçerlilikte semptom kompleksleri tarafından desteklenmektedir. Çok uluslu bir grup Avrupalı, henüz gerçekleştirilmemiş olsa bile, bu tip anlaşılmaz ipuçlarında somut görüş birliğine varabilir.